Dag 6 Ettelbruck - Kedange sur Canner

Kedeng, kedeng.....Kedange!

Dat valt nog niet mee, een dag na de dag waarover het moet gaan, een blogje schrijven. In sneltreinvaart en dan maar doorheen. Net zo snel als we soms fietsen. Soms. Wat het gaat ook weleens traag. Bergop in ieder geval, maar vandaag ging het ook bergaf niet altijd even snel. Reden: tegenwind. Meetrappen om beneden te komen, jammer. 
Veel wind dus. Óf tegen, óf zijwaarts. Ik werd er (extra) moe van. Het was alsof ik op Ameland fietste, door de duinen. Daar waait het ook altijd.
Ook was het fris, dus een jack met lange mouwen aangedaan, wel blote benen. Geen regen.

We verlieten Ettelbrück snel en makkelijk. Boeren en wegarbeiders waren al druk aan het werk. Aan de rand van de plaats zien we dat De Boer Tenten uit Nederland hier een monsterklus heeft geklaard. Wat voor evenement het geweest is weet ik niet, maar we zagen nog nooit zoveel mooie tenten bij elkaar. 

Eerste doel vandaag is Luxemburg stad. We rijden daar door een paar mooie, kleine straatjes en stoppen even op een pleintje, vanwege bouwwerkzaamheden. Hier komt weer een momentje mensen! 
Erik vroeg een meneer hoe we in de oude stad kunnen komen. Dat werd netjes uitgelegd en ik dacht meteen, dat doen we een andere keer wel. Fietsen zou een megaklus worden en dan was er nog ergens een treintje wat ik met de fiets ook niet zag zitten. Als we een jaar later zouden komen dan konden we vanaf deze plek met een lift omhoog en via en giga-loopbrug de stand in kunnen gaan. Zag er op de plaatjes die we zagen prachtig uit.

Maar goed, die meneer. Hij was belangstellend, natuurlijk. Hij fietste ook wel. En hij was helemaal lyrisch over le départ van de Tour in Utrecht. Wat vond hij het een mooie stad zo op tv. Ja, hij kende Nederland wel een beetje, was in Amsterdam geweest en bij Feyenood. Toen ging mijn hart sneller slaan! Want Feyenoord! Hij had er gevoetbald, nog tegen Cruijff en Neeskens.  Als Nationalspieler wegen ein kwalificationspiel. Verloren ja, haha. O en hij was ook nog in Den Haag geweest, maar toen als Nationalspieler van de tafeltennisbond. Hij kon alles. Erg aardige man die nu een nette buurtsuper beheerde, samen met zijn vrouw die in haar vrije tijd schilderde en haar kunstwerken in de winkel tentoonstelde. We hadden niks nodig, maar toch maar even wat gekocht bij deze erg leuke meneer. Net even gespeurd op Google. We hebben gesproken met Pierrot Langers.

Buiten zaten vier dames op een bankje genoeglijk te praten en te lachen. Wij aten nog een broodje en dronken bouillon.

Luxemburg, we komen nog weleens terug. Nu door. Over een tijdelijk fietspad, vanwege bouwwerkzaamheden, over volkstuinen heen. Ingenieus gedaan. Er stond wel een bordje Fietsers afstappen, maar dat zagen we zogenaamd niet. We begrepen wel snel waarom: we werden volledig door elkaar geschud, heel bijzonder. Nog nooit zo raar gefietst. Heel langzaam, en alle rillen en spieren en wat je verder kan voelen, voelden we. 

Na Luxemburg werd de route mooier, opener en weidser.

Bij Hagen passeren we op een landweggetje de grens. Dat lazen we in het routeboek. We zijn in Frankrijk! Ter plekke merkten we het nergens aan. Het eerstvolgende dorp was wel anders, een paar prachtige nieuwe woningen en verder oude huizen, rust en auto's met franse nummerborden.

En zo zijn we talloze dorpjes doorgereden. Veel oude en vervallen woningen, geen winkels, een enkele keer een cafe. Soms wat nieuwbouw, toch ook wel weer. Wie gaat daar dan weer wonen vraag je je af. 

Uiteindelijk bereiken we na 92 km Kedange sur Canner. 
We nemen intrek in het enige hotel in de wijde omgeving.We hadden het vanmorgen maar alvast geboekt. En dat was maar goed ook. Een uurtje na ons kwam een Nederlands, wat ouder, echtpaar aan. Maar: geen kamers meer. Ze baalden vreselijk. Na wat heen en weer gebel konden ze een kamer krijgen 10 km verderop. Incl. heuveltje op, heuveltje af. Dat is zo weer een uurtje verder. Ze hadden geen keus. Na 75 km toch maar weer opstappen.

Wij aten nog wat en gingen vroeg onder het laken. 

Morgen weer een dag!