Dag 9 Charmes - Thiéfosse

De mooiste?

Misschien was dit wel de mooiste fietsdag tot nu toe.

We namen om 8.15 uur afscheid van een ontzettend vriendelijke gastvrouw van het **  stadshotelletje in Charmes. Voor ons was het ***** waard. Gisteravond in de binnentuin heerlijk gezeten en gegeten. Voor ons werd het ontbijt een half uur eerder dan normaal geserveerd. Twee andere fietsers schoven na ons aan, de twee Duitse heren hadden echter niet veel haast. Ze bleven maar met ons praten, terwijl wij de fietsen weer klaarmaakten. Daarbij ontdekte Erik dat een volle bidon bijna was leeggelopen in een van zijn tassen. Had ik nou die dop niet goed aangedraaid? Een zak met kleding dus nat meegenomen. Het hangt nu een uurtje buiten in de zon en de wind en alles is alweer bijna droog.
De mannen zakten de Moezel af, met als eindpunt Koblenz. Ze vertelden dat het eerste stuk dat wij vandaag zouden gaan fietsen mooi zou zijn. Kilometers lang langs kanalen.

En zo was. Kilometers lang, heerlijk in de schaduw. Weer ettelijke sluizen gepasseerd, waarbij wij bij het eerste kanaal het hoogteverschil naar boven maakten. Bij een volgend kanaal zakten wij als het ware mee, steeds zo'n drie meter. Op een bepaald gedeelte telden we 11 sluizen over een lengte van 3 kilometer. 

Het was opnieuw erg rustig met de pleziervaart. Twee Zweedse boten, een Franse en een Nederlandse gezien. Onze landgenoten lagen net in een sluis toen wij deze passeerden. Even een snel praatje gemaakt. Ze kwamen vanuit Zeeland en nu op weg naar Marseille. En al die sluizen? Dan heb je wat te doen, helemaal niet erg. 

Op het fietspad en langs de waterkant was het vandaag wel drukker. Wandelaars, fietsers, vissers en vlak bij ons eindpunt veel skeeleraars. Het is zaterdag uiteindelijk, mooi weer,  dus ook de Fransen gaan recreëren. Iedereen is erg vriendelijk. Bonjour, bonjour, bonjour!

In Bouey(geloof ik) drinken we koffie, aan de oevers van een stuwmeer. Het is dan 10.30 uur, dik koffietijd dus. 35 km gefietst. Hiervandaan klimmen we een stukje, zo uit het dorp de natuur weer in. Prachtig uitzicht. Na de afdaling vervolgen we onze kanaalkilometers. Ik denk wel dat het een ander kanaal is. 

Uiteindelijk nemen we toch afscheid van het water en gaan nu het berglandschap in. Klimmen en dalen. Genieten weer van gelige akkers vol graan, grasakkers en mais. Wanneer we in dorpje even stilstaan komt er direct iemand naar ons toe. Perdu? vraagt ie. Nee we zijn de weg niet kwijt. Hij wil graag weten waar we heengaan, ziet de kaart en voorspelt ons een mooie route. Dat is het ook echt. Lange klimmen, maar wat een prachtig uitzicht. We komen nu wat hoger, dat merk je meteen. We zitten volop in de Vogezen. Verlaten landweggetjes, alleen wij. Ineens hoor ik een auto achter me aankomen, hard rijdend. Ik manoeuvreer  zover mogelijk naar rechts. De auto mindert wel vaart maan dendert me voorbij. Dan nadert ie Erik. Die gaat m niet ver genoeg naar rechts lijkt het, hij knalt er werkelijk voorbij. Het gaat net goed. Erik en de bestuurder laten allebei zien dat ze not amused zijn. In een mum van tijd is de wagen uit zicht.

Enkele toppen verder zien we wat in het routeboek al voorspeld was: er staat daar zo maar een heus vliegtuig. Een Caravelle. Dat zegt me niets, maar bizar is het wel. Er is verder niets te doen, daar, dus we gaan maar verder.

In Xertigny pauzeren we uitgebreid. Schaduw, bankje, zitten en even liggen. Erik reserveert een kamer in Thiéfosse, nog zo'n 35 km te gaan. Dus verder maar weer. Eerst een heerlijke afdaling, daarna 5 km stijgen, onverhard: kiezels, keien, kuilen. Door een bos, gelukkig wel, lekker in de schaduw. Het is een eind, maar we doen het in een keer, allebei rustig een route zoekend. Boven genieten we van weer van een weids uitzicht. Hier houden we van! We zitten nu op 500 meter. In Remiremont drinken we een colaatje op één van de vele terrassen in de binnenstad. Een leuk plaatsje. Er wordt daar vandaag massaal getrouwd. We zien drie bruidsparen in een open auto met een hele stoet toeterende wagens achter hen aan voorbij komen. Niet één keer, wel drie keer. feestje daar hoor.

De laatste 16 kilometer zijn wat mij betreft de zwaarste. Niet wat betreft het klimmen. Het is nagenoeg vlak. Maar de zon! En de wind mee! En open veld! Aan het eind gelukkig nog wat schaduw. Dan rijden we na 96,5 prachtige, zeer afwisselende kilometers Thiéfosse binnen. 

Vandaag gunnen we ons een * hotelletje. Een bed, een douche. Toilet op de gang en wifi. Meer heeft een mens niet nodig.

Prachtige dag! Nu heerlijk op het terras nagenieten van misschien wel de mooiste route tot nu toe.