Dag 10 Thiéfosse - Mooslarque

Zondag.

Een mooie lange zondag.

Weer vroeg uit de veren. De zon schijnt alweer volop, bij de buren kraait de haan. Het ontbijt is eenvoudig, maar een prima start. De eigenaar verzorgt het ontbijt, hij runt het hotel met zijn vrouw. Het is een jong stel. Je kunt aan kleine details zien dat ze de hele boel proberen een beetje te updaten. Home sweet home bordjes aan de muur, en leuk kleedje her en der. Voor de Ik Vertrek kijkers: de boel zou helemaal gestript moeten worden en van twee slaapkamers zouden we er één maken. Zoiets. Maar goed, dat is onze zorg niet. We zien genoeg mogelijkheden zeg maar.

Eerste doel vandaag is de Col d' Oderon. Niet zomaar een klimmetje, we steken een heuse pas over, waarmee we meteen de Vogezen verlaten en de Elzas induiken.
Net als bij ons zijn ook hier op zondagmorgen vroeg al groepjes wielrenners op pad. Die halen ons rap in. Zoef, zoef. Vlak voor ons komt een groepje dames de weg op, die peddelen heel relaxed naar boven. Langzamerhand lopen ze op ons uit.

De klim is goed te doen. We kunnen 884m als hoogste punt noteren vandaag.

Na een klim moet je dalen, dat noemen we altijd het cadeautje. In het dal koffie gedronken in Kruth. Daarna een mooi vervolg, kilometerslang licht dalen en dan weer wat klimmen, steeds weer een nieuw dorp doorkruisend. Dit eindigde uiteindelijk in Than. Een imposante kerk midden in het stadje. Die zagen we al van verre dus ik verheugde me op wat reuring daar. Maar vertier ho maar. Nog net een terrasje geopend. Ook de mevrouw bij de VVV was het met mee eens dat het hier wel heel erg rustig was. Nog wel even de kerk in geweest, niet bijzonder.

Verder weer. Het is rustig in Frankrijk, op deze zondag. Uitgestorven straten. In bossen en parken zitten soms wat mensen bij elkaar, maar op de fietspaden bijvoorbeeld komen we nauwelijks iemand tegen. De route kenmerkt zich nu door een aantal venijnige klimmetjes. Ben je net beneden dan kun je weer terugschakelen voor een klim die niet heel steil is, ook niet makkelijk, maar zo net er tussen in. Je komt maar niet in een ritme. Niks aan. Maar ook dit hoort erbij.

De vergezichten zijn mooi overigens. Jammer dat het niet echt helder is, er is wat sluierbewolking. Voor ons is dat trouwens prima, scheelt een paar graden.

Uiteindelijk vinden we het wel genoeg voor vandaag. We zoeken een overnachting. Dat lukt niet meteen. Er is weinig horeca in deze streek. Men zit vol, en bij particulieren wordt niet opengedaan.
Weer een dorp verder dan maar. Bingo! We worden hartelijk begroet door mevrouw en later door meneer. 

Om en hapje te kunnen eten moeten we twee dorpen verderop zijn, in Mooslarque is niets te beleven verder. Meneer brengt en haalt ons even. Super service!
Hij is Zwitser, zij is zijn tweede vrouw. Ze ontmoetten elkaar ooit op de golfbaan. Ze hebben een bedrijf in advertising, in Basel. Hij werkt of daar of hier. Zij altijd hier. En ze verhuren 4 prachtige kamers. Even wat anders dan het Ik Vertrek hotel met toilet op de gang. Zo is het elke avond weer een verrassing waar we terechtkomen.

Een lange dag, een kort stukje. Met 97,1 km in de benen gaan we te bedde.

À demain!