Dag 17 Alba - Millesimo

Koninginnenrit

Ik had al eens een dag als de mooiste bestempeld, dat moet ik herzien. Vandaag was die dag!
De dag begon vroeg en niet veelbelovend, maar kende een perfect verloop en een heerlijk sluitstuk. Komt ie!

Om 6 uur de wekker, want we willen vroeg weg. Er staat een pittige dag op het programma en we willen zo min mogelijk last hebben van de warmte. Maar het was dik feest gisteravond in Alba. Op 100 meter van onze kamer stond een dj tot 00.00 uur te draaien. Daarna bleef het nog lang onrustig in de stad. En ook wij werden er onrustig van. Slecht inslapen(mede door de warmte, elke avond trouwens), vaak wakker. 

Om 6 uur toch direct naast het bed, het hele programma afwerken, wat voornamelijk bestaat uit even snel opfrissen (we zijn toch zo weer bezweet), het bij elkaar rapen van alle spullen en de fietstassen vullen. En in dit geval de tassen eerst 1 verdieping lager brengen, waar een ontbijt voor ons klaarstaat.

Erik is nog niet in z'n doen. Hij heeft nog steeds last van z'n buik(spier?). Niet zodanig dat hij niet kan fietsen, maar het zit er steeds en vanmorgen weer wat meer. Hij baalt er van. 

Het meisje van het ontbijt is erg vriendelijk. Ze vertelt (denk ik) dat ze de drie taarten zelf gebakken heeft. Één met limoen, één met abrikoos en één met chocola. Het zijn mooie kleine taartjes. Verder staan er 3 soorten sap, water, in plastic verpakte broodjes en crackers en ruime hoeveelheden jam en chocopasta. Ze vraagt wat we willen drinken. Ik zeg thee en we krijgen een espresso. 

Na het ontbijt helpt ze mee de tassen naar beneden sjouwen. Erik doet datzelfde met de fietsen. Ik bedank het meisje vriendelijk en zeg dat de taart heerlijk was. Wat ook zo was. Dan pakt ze haar mobieltje en ik zie direct de app van Tripadvisor. Ze vraagt of we een goede recensie willen achterlaten. Nou, het was allemaal prima hier, goed adresje, midden in de stad, dus dat kan ik wel toezeggen. 

Daar gaan we. Net na 7 uur. Zondagochtendrust in Alba en omgeving. Maar groepjes wielrenners zie je altijd. Ze staan elkaar op te wachten op het plein. Maar ook veel solorijders vandaag.
Het is nog lekker koel en we rijden snel de stad uit. Eerst 10 kilometer vlak. Erik is niet blij, voelt zich niet fit. "Kijken hoever we komen". Ik zit al van alles te bedenken over hoe het dan verder moet. 
We fietsen rustig door. Langzamerhand wat stijgen. Ik vind alweer van alles mooi en roep dat dan ook. Erik zegt dat hij er nog niet van kan genieten.

We zitten nog volop in de wijngaarden. Eerste doel vandaag is Barolo, vast en zeker bekend onder de wijnkenners. Een paar kilometer voor Barolo zien we weilanden ingericht als parkeerplaats. Met daarop her en der een auto, soms een tentje. Er lopen wat jongeren langs de weg. We zien pendelbussen. Gisteren hoorden we inderdaad dat er een of ander festival in Barolo zou zijn. Daar heeft dit vast van alles mee te maken. 
Hoe dichter we de plaats naderen hoe meer weilanden met een P, en hoe meer rotzooi, veel  plastic afval. Als wij(ik) puffend het dorp in fietsen kijken jongeren ons enigszins verbaasd en/of afwezig aan. Ze zijn óf net wakker of nog stééds wakker schatten we zo in. Een enkeling loopt alweer/nog met een biertje rond. Het is dan 8.30 uur.

Er wordt druk opgeruimd en schoongemaakt. Schoonmakers verzamelen zich en krijgen instructies. Dorpsbewoners doen nieuwe vuilniszakken in de vuilnisbakken. Er staan rijen bier- en eetkramen. Op het plein is een groot podium, verderop nog een kleinere, met rijen stoelen. Ik zie twee jongens op een stuk karton nog lekker slapen.

Het is verder erg rustig. De toegangswegen naar het dorp zijn afgesloten, al ver voor het dorp. Dat is voor ons gunstig. Het stuk van Barolo naar Monteforte d'Alba is werkelijk schitterend. Nog mooier dan Toscane misschien wel, dit gedeelte dan. Ondanks de bij wijlen stevige klimpartij genieten we enorm. We! De pijnstiller werkt en Erik heeft er weer lol in. Gelukkig.

Bij een wegafzetting vragen een moeder en dochter in het Engels aan hem of de weg, waar hij net vandaan komt, ook voor fietsers is afgesloten. Hij begint de situatie uit te leggen. Dan kom ik er aan en het meisje ziet de Nederlandse vlag achterop mijn fiets wapperen. Dus gaat het gesprek verder in het Nederlands. Moeder en dochter fietsen naar Barolo, vader en zoon komen zo achter hen aan, zij zijn veel sneller. Ze hebben een huis gehuurd in de buurt en maken elke morgen een fietstocht. Ze zijn, net als wij helemaal verbaasd Nederlanders te zien en ook nog te spreken. 

We gaan verder, het is nog een klein stukje naar de koffie, op het pleintje van Monteforte d'Alba. 
Het is dan net 9.00 uur geweest, onderweg hoorde ik in de verte een klok 9.00 uur slaan. We hebben 20 km. gefietst.

Na een lange afdaling beginnen we aan een lange klim. We zijn nu ook direct uit de wijnstreek en gaan de heuvels in van de Alta Langa, een soort plateau met veel bossen en rotspartijen. Hogerop zijn weer mooie weiden en kunnen we ver kijken. Het is helaas niet echt helder. De bermen staan vol bloemen. Zo nu en dan ruikt het heerlijk.Na tien kilometer stijgen zijn we op de top en kunnen we weer dalen. Ach hoe heerlijk weer. 

Dan volgt een voor mij vreselijk stuk. Over zo'n 12 km stijgen we heel langzaam, maar tijdens het fietsen gaat het op en neer. Niet veel, maar steeds korte stukjes stijgen en dan weer even afdalen. Ik blijf schakelen, kan geen ritme vinden. Ik word er gek van. 
Halverwege pauzeren we even bij een oude, verlaten schuur. De bouillon is helaas niet te drinken. Het meisje van het ontbijt heeft waarschijnlijk warm leidingwater in onze thermoskan gedaan, ipv gekookt water. Onze bouillon (ver over datum trouwens, en daarom wellicht zo geklonterd, maar ach..) lost niet op. Weg ermee.

Broodje, banaan, water en hupsakee, daar gaan we maar weer. De rust heeft me goed gedaan, het gaat nu beter. Of is de route nu makkelijker? Volgens Erik is er niets veranderd, dus was de pauze goud waard. 
Het was trouwens wel een erg mooie route. In het begin door bos, maar later door open velden, waarop hard gewerkt werd. Oogsten, dorsen, maaien. Veel verschillende gewassen. Slechts een enkele boerderij. Bijna niemand gezien onderweg.

Na die 12 km schakelen we flink terug. De laatste beklimmingen komen er aan. Paar stukje van 8%, het lukt allemaal. Daarna blijven we een tijdje op hoogte, inmiddels alweer op ruim 700 meter...
En dan, vanaf Montezemolo dalen we af naar Millesimo (wat een heerlijke namen allemaal). Bijna 7 kilometer regelmatig remmen, en een paar keer zelf nog wat doen.

Het is 14.00 uur. Lekker op tijd binnen.
We zijn meer dan dik tevreden over de dag. Prachtige route, lekker gefietst en Erik is weer in goede doen. 
Het was niet zo warm als gisteren, eigenlijk komen we best fris aan na bijna 70 kilometer en 999 hoogtemeters.

We drinken wat op een terrasje en zoeken daarna een overnachtingsplek. Voor het eerst een kamer met airco! De pyjama kan vanavond weer aan! Wat zullen we goed slapen.

Morgen is het maandag, de laatste week alweer. We vinden het nu al jammer. 
Morgen nemen we afscheid van de binnenlanden.
Morgen naar zee!